Από τον Ragazzo Urbano.

Πενήντα χρόνια από την πρώτη βόλτα στο φεγγάρι φέτος, μ’ έβαλαν σε σκέψεις. Η γοητεία, που μου άσκησε από παιδί αυτό το ταξίδι, ξύπνησε. Κι αν έπρεπε να φύγω? Κι αν έπρεπε να πάρω μαζί μου μόνο τα απολύτως απαραίτητα? Ή καλύτερα, αν μου έλεγαν ότι η γη πρέπει να εγκαταλειφθεί, ντύσου κι έλα? Πώς θα πήγαινα ντυμένος στην τελευταία έξοδο? 

Νομίζω φορώντας αυτά, άνετα θα γινόμουν πλήρωμα στο νεο voyager, αν στέλναμε ένα ξανά, ως χαρακτηριστικό δείγμα ενδυματολογικού φετιχιστή του 20ου αιώνα.